زغال سنگ های ساپروپلیک زغال سنگ های بدون نوار هستند. آنها نسبتاً غیر معمول هستند و تمایل دارند به صورت نوارهای منفرد در قسمت هایی از زغال سنگ هیومیک به جای درزهای کامل رخ دهند، اگرچه درزهایی که به طور کامل از زغال سنگ ساپروپلیک تشکیل شده اند رخ می دهند. زغالهای ساپروپلیک از نظر ظاهری بسیار همگن هستند و اغلب با شکستگی مخروطی (شیشهمانند) میشکنند. زغالسنگهای ساپروپلیک به دو دسته زغالهای کانالی و باتلاقی تقسیم میشوند که با اجزای میکروسکوپی خود متمایز میشوند. تقسیم بندی بیشتر زغال سنگ ساپروپلیک در Hutton and Hower (1999) مورد بحث قرار گرفته است.
ساپروپل ها بسیار ریزدانه هستند زیرا بیشتر ساختارهای آلی آنها در اثر پوسیدگی از بین رفته است. زغالهای حاصل از ساپروپلها همان مراحل زغالسازی را طی میکنند که زغالسنگهای هیومیک (محتوای هیدروژن کم) هستند. زغال سنگ ساپروپلیک تقریباً در هر میدان زغال سنگ اصلی وجود دارد. آنها معمولا در بالای یک درز زغال سنگ رخ می دهند، اما می توانند به عنوان درزهای جداگانه نیز پیدا شوند. درز زغال سنگ کانالی به ضخامت تقریباً 80 سانتی متر (2.6 فوت) در معدن Lohberg/Osterfeld در میدان زغال سنگ روهر، آلمان رخ می دهد. تصور میشود که زغالهای کانال در دریاچهها و استخرهایی تشکیل شدهاند که در آن هاگهای شناور که توسط باد و آب منتقل میشوند، در گل و لای مخلوط با بقایای گیاهی انباشته شدهاند . علاوه بر جلبک ها، زغال سنگ های باتلاقی ممکن است حاوی فلس های ماهی و فسیل های دیگر باشد که نشان می دهد مواد حیوانی در تشکیل این زغال سنگ نقش داشته اند.
زغالهای کانال و زغالهای باتلاقی بهدلیل بافت ظریف و منظمی که دارند، با شکستگی مخروطی متمایل به شکستن میشوند. این ویژگی و نرمی نسبی آنها باعث شد که مواد اولیه مناسبی برای کنده کاری در اشیاء تزئینی مختلف که تعدادی از آنها در محوطه های باستانی ماقبل تاریخ و باستانی یافت شده است.
لیتوتیپ های زغال سنگ ساپروپلیک:
زغال سنگ های کانالی زغال سنگ ساپروپلیک یا نوارهای زغال سنگی هستند که تقریباً به طور کامل از هاگ و گرده تشکیل شده اند. رنگ آنها سیاه تا خاکستری تیره و بسیار سخت است.
زغالهای باگهد ، زغالهای ساپروپلیک یا نوارهای زغالسنگ هستند که تقریباً تماماً از جلبکها تشکیل شدهاند. آنها از نظر ظاهری شبیه به زغال سنگ کانال هستند، اما ممکن است مایل به قهوه ای باشند.
دیدگاه خود را بنویسید