مواد معدنی موجود در زغالسنگ ها چه هستند ؟

زغال سنگ همچنین حاوی مواد معدنی است که بیشتر به صورت ذرات یا توده های غیرآلی کریستالی و غیر بلوری هستند. یک لایه زغال سنگ ممکن است از 50 درصد مواد معدنی تشکیل شده باشد. در بیش از 50 درصد مواد معدنی، سنگ را شیل کربنی می نامند تا زغال سنگ. بیشتر زغال سنگ های استخراج شده کمتر از 20 درصد ماده معدنی دارند و بسیاری از قراردادهای زغال سنگ به تولید خاکستر کمتر از 10 درصد نیاز دارند که تقریباً (اما به طور کلی کمتر از) محتوای ماده معدنی واقعی یک زغال سنگ است. بیش از 120 ماده معدنی و ترکیبات معدنی در زغال سنگ در سراسر جهان ثبت شده است 

کانی‌های موجود در زغال‌سنگ را می‌توان به دو دسته کلی تقسیم کرد: (1) کانی‌هایی که در ذغال سنگ نارس اولیه تشکیل شده‌اند که به آن کانی‌های سنتزی یا اولیه می‌گویند و (2) کانی‌های دیاژنتیکی یا ثانویه که وارد زغال‌سنگ شده‌اند و در زغال‌سنگ دوباره جابجا شده‌اند. زغال سنگ، یا از سایر مواد معدنی موجود در زغال سنگ در هر زمانی پس از دفن ذغال سنگ نارس اولیه تشکیل شده است. برخی از مواد معدنی نیز می توانند در زغال سنگ توسط اکسیداسیون سولفیدها و سایر مواد معدنی هنگامی که زغال سنگ در سطح قرار می گیرد، تشکیل شوند. اینها را کانی های درجه سوم می نامند. اکثر کانی های درجه سوم تبدیل مواد معدنی هستند که قبلاً در زغال سنگ هستند 

مواد معدنی در زغال سنگ نشان دهنده عباراتی است که برای منشا مواد معدنی در زغال سنگ استفاده می شود.

کانی‌های ترکیبی معمولاً ذرات ریز (میکرون) هستند که در ماتریس زغال سنگ جاسازی شده‌اند. منابع بیوژنیک مواد معدنی سنتزی شامل گیاهان و موجودات موجود در ذغال سنگ نارس اولیه است. بسیاری از گیاهان از مواد معدنی در ساختار خود استفاده می کنند. نمونه‌ای از این دم اسب معمولی یا راش شستشو است که سیلیس را در بافت‌های خود برای ایجاد استحکام ساختاری ترکیب می‌کند. برخی از ارگانیسم‌هایی که در پیت زندگی می‌کنند، یا به پیت منتقل می‌شوند، یا بقایای آن‌ها به پیت منتقل می‌شوند، همچنین حاوی مواد معدنی در ساختار بدن خود هستند (برای مثال، آندریکو و دیگران، 1983 را ببینید).

مواد معدنی آواری و ترکیبی شامل خاک رس و رسوبات دیگری هستند که در طی سیل به پیت های زغال سنگ ساز منتقل می شوند. مواد معدنی آواری نیز شامل گرد و غبار و سیلت است که توسط باد به ذغال سنگ نارس منتقل می شود. رسوبات آواری غلیظ و غلیظ، جداسازی سنگ در زغال سنگ را تشکیل می دهند. ورودی رسوب ریزتر و با غلظت کمتر در پیت تشکیل دهنده زغال سنگ بدون لایه سنگی یا بستر قابل مشاهده منتشر می شود.

مجموعه وسیعی از رسوبات شیمیایی نیز ممکن است در ذغال سنگ نارس از طریق فرآیندهای مختلف دخیل در ذغال سنگفرشی، از جمله کاهش باکتریایی سولفاتها در آبهای منافذ ذغال سنگ نارس، رخ دهد.

هنگامی که ذغال سنگ نارس دفن می شود، معرفی و تبدیل مواد معدنی به دیاژنتیک گفته می شود. کانی های دیاژنتیکی بیشتر از کانی های سنتزی کریستالی درشت تر هستند. پس از رسیدن زغال سنگ به مرحله لیگنیت، کانی‌های دیاژنتیکی به صورت غلظت‌های ضخیم‌تر در لایه‌های شکاف و شکستگی که با چشم غیرمسلح قابل مشاهده است، ایجاد می‌شوند. این تمایز قابل توجه است، زیرا کانی‌های پرکننده شکاف را راحت‌تر از زغال‌سنگ جدا می‌کنند تا کانی‌های سنتزی و اصیل

مقدار، اندازه ذرات و نوع ماده معدنی در زغال سنگ بر کاربردهای متنوعی از جمله احتراق برای بخار برای تولید انرژی الکتریکی و تولید کک متالورژیکی برای ساخت فولاد تأثیر می گذارد. درک اجزای معدنی نه تنها برای فرآیندهای عملی و نگهداری تجهیزات احتراق مهم است، بلکه به دلیل واکنش های شیمیایی که در طی احتراق رخ می دهد، و ترکیب حاصل از انتشار و باقی مانده های جامد، به ویژه در کشورهایی که ترکیب شیمیایی انتشار یا باقی مانده ها تنظیم می شود.